VizzTone kondigt met trots de release aan van Bob Corritore & Friends, "Phoenix Blues Rumble", en kun je je beter niet afvragen waar je het aan te danken hebt maar gewoon heel, heel dankbaar zijn en vooral genieten van de 'first class old school blues'. Deze meester van de bluesharp en bewaarder van zijn met blues gevulde kluis, blijft gewoon goed bezig. "Phoenix Blues Rumble" is vooral een showcase van artiesten uit Corritore's thuisstad Phoenix, Arizona, waar hij in 1981 vanuit Chicago naar verhuisde, en dat dan ook al snel het knooppunt van de blues werd. Bob speelde met de lokale bluesmannen Tommy Dukes, Chief Schabuttie Gilliame, Big Pete Pearson en Dino Spells en haalde zijn vriend Chico Chism uit Chicago over om naar de stad te verhuizen. Hij opende de muziekclub Rhythm Room en begon bluesartiesten naar Phoenix te halen voor optredens en opnamesessies. Die vele sessies werden de vruchtbare grond voor zijn "From the Vaults" albumreeks. Het nieuwe album "Phoenix Blues Rumble" is opgenomen tussen 1987 en 2017 en biedt een kijkje in een gemeenschap in het zuidwesten van de VS die zoals gezegd een krachtige bluesscène heeft voortgebracht. Als mondharmonicaspeler van de 'old- school', radiomaker, producer en eigenaar van zijn bluesclub, zorgt Corritore voor het in leven houden van de bluescultuur, en dit al bijna 50 jaar. De "Keeping The Blues Alive" award die hij in 2007 ontving was dan ook meer dan verdient.

In 1999 brengt Bob zijn éérste album "All-Stars Blues Sessions" uit. Zijn (inter) nationale doorbraak komt er na optredens met Henry Gray, Louisiana Red en 'Big' Pete Pearson. In 2007 verklaart de burgemeester van Phoenix officieel, dat 29 september de 'Bob Corritore Day' wordt, om hem te eren voor al zijn muzikale bijdragen aan de Phoenix’ gemeenschap. Bob's album "Travelin' The Dirt Road", dat hij in 2007 opnam met Dave Riley, is genomineerd voor een ‘Blues Music Award’. In 2008 werkt Bob samen met Pinetop Perkins, die met het album een Grammy®-nominatie haalt. In 2010 wint Bob met het album "Harmonica Blues" een ‘Blues Music Award’. In 2012 krijgt Bob in de categorie mondharmonica de Living Blues Award en is hij de 'Star Blues Artist Of The Year’. Bob heeft meerdere albums op zijn eigen naam staan, maar dit zijn vaak compilatiealbums, die hij samen opnam met verschillende andere blues muzikanten, en zijn nieuwe album "Phoenix Blues Rumble" is ook niet anders. Corritore specialiseert zich meestal in de traditionele Chicagobluesstijl en voegt daar zijn scherpe harpwerk aan toe. Deze speciale editie bevat dan ook weer indrukwekkende opnames van gastartiesten als Chico Chism, Chief Schubuttie' Gilliame, King Karl, Dino Spells, George Bowman, Tommy Dukes. Dave Riley, Sugaray Rayford en Big Pete Pearson.

De CD gaat meteen stevig van start met zes prachtige songs: in de opener, Chism's opzwepende "Big Fat Woman 480 LBS" zweeft Corritore's harp gestaag boven een rockende beat, in "Come To Me Baby" horen we de ruige zang van Gilliame, King Karl die met ouderwetse rock 'n' roll op "Walking In The Park" flaneert, en eveneens vocaal schittert in het daaropvolgende "Mathilda". Daarna is het de beurt aan Spells, met een hard rijdend eerbetoon aan de V8 Ford die de weg op gaat in zijn zoektocht naar zijn "Jennie Bea", waarna George Bowman met zijn krachtige zang het soulvolle "I Was A Fool" naar een hoger niveau tilt. Corritore ontmoette Tommy Dukes uit Hattiesburg, MS in de eerste week dat hij aankwam in Phoenix, en door de jaren heen hebben ze een goede vriendschap onderhouden en talloze shows samen gedaan. Een track zonder hem kon zeker niet ontbreken. Tommy reactiveert zijn bluesinspiratie uit zijn kindertijd door in de stijl van Jimmy Reed te spelen op zijn originele compositie, "Real Bad Day". Tommy's relaxte zang en doordringend gitaarwerk vormen de achtergrond voor Corritore's harmonica spel op deze real deal blues. Harpsolo's blijven natuurlijk niet weg op al deze tracks, en is weer best hoorbaar in de ruige blues van "Nine Times Out Of Ten", waarna we weer Gilliame zijn gruizige zang horen in "Leopard Speckled Baby" en dit voordat Dave Riley zijn "Laughing Blues" laat schitteren.

Van deze groep vind ik misschien wel de twee laatste songs met Sugaray Rayford en Big Pete Pearson het leukst, wat uit elk nummer naar voren komt, is die geweldige bluesvibe, die sfeer waarin wij allemaal die van de blues houden echt kunnen van genieten. Na "The Glide" met onze soulvolle Sugaray brengt Pearson afsluitend zijn felle vocale draai in "I'm Evil," een slow blues, verschroeid door Corritore's harpwerk, een krachtige finale van dit ruige en stoere album met traditionele blues. "Phoenix Blues Rumble" is dan ook weer een uitstekende sessie uit de schijnbaar eindeloze voorraad fijne opnamen die uit Bob Corritore's blueskluis worden gehaald. Als je deze Vaults serie nog niet hebt gehoord, weet je niet wat je mist. Als je dat wel hebt gedaan, is dit weer een bluesjuweeltje dat smeekt om gehoord te worden. Dit album moet absoluut, deel gaan uitmaken van de collectie van elke grote bluesliefhebber.

1. Big Fat Woman 480 LBs (feat. Chico Chism)
2. Come To Me Baby (feat. Chief Schabuttie Gilliame)
3. Walkin In The Park (feat. King Karl)
4. Mathilda (feat. King Karl
5. Jennie Bea (feat. Dino Spells)
6. I Was a Fool (feat. George Bowman)
7. Real Bad Day (feat. Tommy Dukes)
8. Nine Times Out Of Ten (feat. George Bowman)
9. Leopard Speckled Baby (feat. Chief Schabuttie Gilliame)
10. Laughing Blues (feat. Dave Riley)
11. The Glide (feat. Sugaray Rayford)
12. I'm Evil (feat. Big Pete Pearson)